นที
ฉันคือสายน้ำที่ไหลไป
เราต่างลอยไปไกลด้วยกัน
แต่เธอต้องการที่จะโบยบิน
ฉันจึงปล่อยเธอไปบนฝั่งแห่งความฝัน
ฉันยังคงล่องลอยลำพัง
ฉันมองเห็นเธอโบยบินดั่งใจ และเธอสุขใจในสายลม
ฉันยังคงล่องลอยต่อไป
ผ่านวันเวลา ผ่านความร้อนแรงของแสงตะวัน
จนสายน้ำนั้นเหือดแห้ง ฉันจึงว่างเปล่า
และหยุดนิ่งทุกสิ่ง ไม่มีถ้อยคำและเสียงเพลงใดๆ
นานแสนาน…
เธอยังคงโบยบิน ฉันยังคงอยู่ที่เดิม
เราทำได้เพียงมองและปล่อยให้เป็นไป
ฉันเฝ้ารอจนพายุอันบ้าคลั่งได้โหมกระหน่ำลงมา
สายฝนอันชุ่มฉ่ำนำพาฉันออกเดินทางอีกครั้ง
สายน้ำกลับมาเคลื่อนไหวเหมือนเดิม
เธอเปียกปอนจากสายฝนและกลับลงมาที่ฝั่งฝันอีกครั้ง
แต่ฉันได้ลอยล่องออกไปไกลเสียแล้ว
ฉันได้ยินเสียงเธอ แต่ฉันไม่อาจกลับไปได้
ฉันทำได้เพียงล่องลอยตามสายน้ำต่อไป
หากมันจะเป็นความเศร้า แต่มีสิ่งหนึ่งกลับทำให้รู้สึกถึงความสวยงามมากกว่า
ฉันเรียกมันว่า สายลมระหว่างเรา
Natee Sridokmai 